۱۲٫ در تحقیقی که توسط کمیته برنامه ریزی تربیت بدنی معاونت همکاری و برنامه ریزی برنامه بودجه استان اردبیل با موضوع بررسی وضعیت اماکن و تأسیسات ورزشی و نیروی انسانی آموزش و پرورش و کانون‌های فعالیت زنان و تربیت بدنی انجام شده است. مساحت سالن‌های ورزشی اداره کل تربیت بدنی ۱۳۱۲۴ مترمربع و مساحت زمین‌ها روباز ۱۰۶۵۷۶ مترمربع برآورد شده است. از مجموعه سالن‌های ورزشی ۵۱/۶۰% در اردبیل و خلخال و ۵/۳۹% بقیه مربوط به دیگر شهرستانهاست. [۲۰]

۱۳٫ در گزارشی که سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران از سال ۷۲ تا ۷۶ تهیه نموده علی رغم تصورات موجود استان‌های پر جمعیت کشور نظیر استان تهران از کمترین مکان‌های ورزشی به نسبت جمعیت خود برخوردار بوده و استان‌های کوچک و کم جمعیتی مانند یزد و سمنان بیشترین مکان ورزشی را به نسبت جمعیت در خود جای داده‌اند. [۱۲]

۱۴٫ طاهری در اجرای طرح بررسی وضعیت تربیت بدنی استان کهکیلویه و بویر احمد مقدار زمین‌ها و سالن‌های ورزشی استان را برآورد کرده و زیر بنای کل اماکن ورزشی را ۴۷/۳۲۰۵۴۷ مترمربع و سرانه ورزشی استان به ازای جمعیت کل استان معادل ۵۱/۰% مترمربع گفته است.

۱۵٫ ساداتی اشاره می‌کند که در بین شهرهای استان آذربایجان غربی شهر ارومیه نسبتاً از امکانات بهتری برخوردار است و علاقه به والیبال در این استان بیشتر است.

۱۶٫ آقای کوچکی به بررسی تأسیسات تربیت بدنی حوزه شمال غرب تهران پرداخته است.

۱۷٫ مجد به بررسی فضای ورزشی استان بوشهر پرداخته است.

۱۸٫ اداره کل تربیت بدنی استان هرمزگان به انجام تحقیقی با موضوع اماکن ورزشی در هرمزگان همت گماشته و تعداد فضای روباز و سرپوشیده را برآورد ‌کرده‌است.

در همه ی پژوهش ها در عین کمبود فضای ورزشی تعداد فضاهای ورزشی سرپوشیده کمتر از روباز بوده و برای احداث فضاهای سرپوشیده پیشنهاد شده است.

۱۹٫ مددی (۱۳۸۲) در اجرای طرح ملی شناسنامه های ورزشی شهرهای کشور به بررسی وضعیت اماکن و تأسیسات ورشی شهرهای استان آذربایجان شرقی (شامل تبریز، خلخال، میانه و هشترود) پرداخته است که بخشی از نتایج حاکی از این است که:

الف) نسبت تعداد اماکن ورزشی به جمعیت و سرانه ورزشی اماکن شهرهای فوق به سرانه استاندارد ورزشی ناچیز است.

ب) هیچگونه تعادل نسبی از نظر تأسیسات ورشی در شهرهای فوق وجود ندارد. به طوری که قسمت اعظم اماکن ورزشی در شهر تبریز بنا شده است و شهرهای دیگر تأسیسات ورزشی اختصاصی برای ورزش های پایه چون ژیمناستیک، شنا، هندبال، دو و می‌دانی ندارد. به دلیل رشد روز افزون جمعیت ومحدود بودن امکانات و استفاده بیش از حد و خارج از ظرفیت از اماکن، عدم کیفیت و کاهش بازدهی اماکن ورزشی در آینده مشاهده خواهد شد.

۲۰٫ پورکیانی (۱۳۷۸) به بررسی وضعیت موجود فضاهای ورزشی دانشکده های سراسر کشور و میزان بهره گیری از آن ها پرداخته است. نتایج تحقیقات عبارتنداز:

– از مجموع ۸۴۵۳۷ دانشجوی استفاده کننده از فضای ورزشی در طول هفته تعداد ۲۱۵۹۰ نفر مربوط به دختران دانشجو و ۶۲۹۴۷ نفر مربوط به پسران دانشجو است.

– میانگین حداکثر ساعات بهره گیری از فضاهای ورزشی توسط دانشجویان دختر و پسر به تربیت ۴/۵ ساعت و ۶/۷ ساعت در روز است.

– از جمع ۵۵۹ فضاهای ورزشی، ۳۲ درصد سرپوشیده و ۶۸ درصد روباز هستند.

– سرانه ورزشی برای دانشجویان دختر ۸/۰ مترمربع و برای دانشجویان پسر ۳/۳ متر مربع می‌باشد.

– بیشترین تعداد (۲۷%) زمین های روباز به ورزش‌های بسکتبال و والیبال و کمترین تعداد (۱۰%) به ورزش تنیس اختصاص دارد.

– از مجموع رشته‌های ورزشی دایر در سالن‌های چند منظوره بیشترین میزان فعالیت با ۱۴% مربوط به ورزش والیبال و کمترین میزان فعالیت با ۱/۰ مربوط به ورزش دو و می‌دانی است. [۲۲]

– مساحت کلی فضاهای ورزشی دانشگاه ها ۶۵۵۰۷۰ مترمربع است که از این مقدار ۸۸۳۹۸ مترمربع آن سرپوشیده و ۵۶۶۶۷۳ مترمربع آن روباز است.

– بیشترین فعالیت ورزشی دختران دانشجو مربوط به رشته‌های والیبال، تنیس روی میز و شطرنج، پسران دانشجو مربوط به والیبال، شطرنج و فوتبال می‌باشد.

– از مجموع ۴۶ پروژه در حال ساخت ۱۲ پروژه (بیشترین تعداد) به احداث سالن‌های ورزشی و دو پروژه (کمترین تعداد) به ساخت پیست دو و می‌دانی اختصاص یافته است.

یافته های پژوهش نشان می‌دهد که مالکیت فضاهای ورزشی مورد استفاده دانشگاه ها به ترتیب:

الف) سالن های چند منظوره (۹۷% قطعی- ۳% استیجاری)

ب) پیست های دو و می‌دانی (۹۲% قطعی- ۸% استیجاری)

ج) زمین های فوتبال (۹۸% قطعی- ۲% واگذاری)

د) سالن های اختصاصی والیبال، بسکتبال و ژیمناستیک (۱۰۰% قطعی)

هـ) سالن کشتی (۸۸% قطعی و ۱۲% استیجاری) می‌باشد.

۲۱٫ عبدوی (۱۳۸۴) در بررسی و مقایسه امکانات و تجهیزات موجود در پایگاه های ورزشی قهرمانی و نحوه بهره برداری از آن ها در مراکز استانها ‌به این نتیجه رسیده است که از امکانات موجود در پایگاه های ورزشی قهرمانی، بهره برداری مناسب صورت می‌گیرد و بیشترین مراجعه کننده ‌به این پایگاه ها، قهرمانان استانها به ۹۹% می‌باشد. [۲۱]

۲۲٫ در تحقیقی که اسکندر زنجانی با عنوان بررسی برنامه های آموزشی و نیروی انسانی، اماکن و تأسیسات و بودجه از دیدگاه مدیران، مدرسین، دانشجویان مراکز تربیت معلم، تربیت بدنی انجام داد. نیروی انسانی (مدرسان) این مراکز دارای میانگین سنی ۴۳ سال هستند. از نظر برنامه های آموزشی ورزشی، مشکلات مدرسین همواره کمبود فضاهای ورزشی (۱۱%) وسایل و تجهیزات است و از دیدگاه دانشجویان، کمبود وسایل آموزشی (۸%) مشکلات بخش اداری و اجرایی و مالی و کمبود امکانات ‌و تاسیسات ورزشی و کمبود بودجه و اعتبارات ۱۵% و کمبود لوازم و وسایل بهداشتی (۱۰%) می‌باشد. [۲۳]

۲۳٫ در تحقیقی دیگر علی هاشمی در بررسی کمی و کیفی اماکن تأسیسات ورزشی یزد نتایج زیر را به دست آورد:

از نظر کمی سرانه ورزشی یزد در مقایسه با استانداردهای بین‌المللی کمبود زیادی را نشان می‌دهد و از نظر کیفی نیز اماکن ورزشی در وضعیت مناسبی نیستند. [۲۴]

تحقیقاتی با عنوان بررسی وضعیت ورزش و اماکن ورزشی در کانون های ورزشی در مناطق آموزش و پرورش در اداره تربیت بدنی استانها و در اماکن دولتی ورزشی انجام شده است که چند مورد عبارتنداز:

۲۴٫ در تحقیق علی منوچهری در رابطه با وضعیت اماکن و نیروی انسانی (ورزشی) مناطق آموزش و پرورش با توجه به نتایج، سرانه ورزشی به ازای هر دانش آموز ۲/۰ فضای ورزشی می‌باشد.